Chyba wszyscy znają, chociażby ze słyszenia system religijny i filozoficzny, jakim jest Buddyzm. Księga buddyzmu kojarzy się nam z odległymi zakątkami Azji. Mahajana natomiast jest dla nas czymś zupełnie egzotycznym i tajemniczym. Jest to jeden z kierunków samego buddyzmu, który został wyodrębniony w I wieku przed naszą erą. Jaka jest geneza tego kierunku? Jakie mądrości skrywa sama filozofia oraz jak to wygląda w praktyce? Czy ma coś wspólnego z nią święta księga buddyzmu lub therawada? Jeśli jesteś ciekawy świata, lubisz się rozwijać i poznawać to, co nowe to koniecznie przeczytaj ten pełen wiedzy i ciekawostek artykuł!
Mahajana – Co to jest?
Mahajana w wolnym tłumaczeniu oznacza Rozległy Pojazd lub Większy Pojazd. Ten kierunek stał się dominującym wpływem dla kultury buddyjskiej Azji Wschodniej oraz Środkowej. Co ciekawe sam ruch rozprzestrzenił się w ramach tradycji i na postawie nauk Buddy w naturalny sposób na Azję Południowo – Wschodnią (Birma czy Sri Lanka), ale nie przetrwał tam do dziś. Cechami charakterystycznymi dla myśli mahajany jest uniwersalna etyka, kosmologia, pewnego rodzaju rytualizm oraz dość paradoksalna metafizyka. Do dziś trudno jest znaleźć więcej informacji w sieci. To zdecydowanie ciekawostka i coś tajemniczego na całym świecie.
Geneza i historia – Buddyzm, mahajana
Początki tego kierunku są do tej pory niewyjaśnione i niejasne. Ogólnodostępne informacje nie wskazują konkretnej daty, a także miejsca narodzin idei. Eksperci wskazują, że kierunek ten z dużym prawdopodobieństwem ukształtował się jednocześnie w wielu miejscach. Najwcześniejszym źródłem tej tradycji określa się sutry mahajany, które powstały około czterech stuleci po śmierci Buddy. To coś innego niż księga Buddyzmu. Najprawdopodobniej pisma i teksty zostały spisane przez mnichów. Przedstawiają natomiast nowoczesne idee ruchu w formie kazań. Dodatkowo mówi się, że kazania te zostały wygłoszone przez samego Buddę Siakjamuniego.
O czym mówi teoria Mahajana?
Zgodnie z tradycją ideałem jest Bodhisattwa. Bodhisattwy to istoty, które dążą do stanu buddy przez regularne ćwiczenie i kierowanie się postawą altruistyczną, która ma pomóc innym. Nie patrząc na cierpienie wędrówki (sansary), istoty te decydują się na świadome odradzanie po śmierci. Wszystko po to, by uczyć innych i by mogli oni również osiągnąć stan oświecenia. Droga Bodhisattwy składa się z dziesięciu poziomów. Różnią się one w doskonaleniu oświeconych właściwości i cech, a także w oczyszczaniu zasłon wyzwolenia od wędrówki (sansary) i zasłon niewiedzy (źródła istnienia cierpienia).
Końcowy cel w mahajanie to uzyskanie Doskonałego Oświecenia. Jest to osiągnięcie trzech ciał Buddy, czyli Nirmanakai, Sambhogakai jak również Dharmakai. Taką możliwość daje praktyka sześciu transcendentalnych cnót, ale jednocześnie w czasie trzech niezliczonych kalp. Natomiast cnoty, które wyzwalają aktywność (tj. Paramity) to: szczodrość, etyczne postępowanie, cierpliwość, radosny wysiłek (entuzjazm), medytacyjne skupienie oraz mądrość.
Podczas życia najważniejsze jest rozprzestrzenianie miłującej dobroci i pomoc dla czujących istot. Dodatkowo równie ważne będą medytacje nad brakiem wrodzonej, nierozłącznej egzystencji tożsamości „ja”, jak również nad pustością (brak istnienia przejawień zjawisk).
Mahajana w praktyce
Różne szkoły podają, że tradycyjna praktyka mahajany wskazuje dwa etapy:
- Medytacja wyciszenia – to praktyka medytacyjna, która polega na przyzwyczajeniu się do dobroczynnych obiektów naszej koncentracji. Jest praktykowana do momentu uzyskania jedno – upunktowionego i jednocześnie nieprzerwanego stanu skupienia.
- Doskonałe widzenie – to natomiast praktyka poglądu na naturę rzeczywistości. Jest uzyskiwana dzięki medytacyjnemu wyciszeniu oraz dzięki wiedzy analitycznej pozyskanej podczas nauki. Trwa do momentu urzeczywistnienia mądrości o otaczającej rzeczywistości.
Tradycje Mahajany
Można rozróżnić dwie tradycje nauki, które odnoszą się do natury rzeczywistości, czyli do Siunjaty. Pierwsza z nich związana jest ściśle z przekazem Nagardżuny o „Środkowej Ścieżce”. Pomaga zrozumieć i zobaczyć naturę rzeczywistości przez eliminację tego, co nią nie jest (skrajne poglądy i praktyki). Druga tradycja opiera się natomiast na przekazie Asangi o „naturze Buddy”. Jest to podejście mniej precyzyjne, które pomaga pokazać naturę rzeczywistości dokładnie taką, jaką powinna po prostu być. Dopiero ich połączenie pozwala na stworzenie pełnej całości.
Doskonale wiemy, że zapoznanie się z tym tekstem mogło być dla Ciebie czymś wyjątkowym. W tym krótkim artykule starałem się przekazać Ci wiedzę o zupełnie nieznanym pojęciu. Aby znaleźć więcej informacji, zachęcamy, aby śledzić dalej informacje, które regularnie publikujemy. Mamy nadzieję, że ten wstęp sprawi także, że rozpoczniesz w Twoim życiu ciekawą przygodę z Buddyzmem i kulturą Dalekiego Wschodu. Warto przecież się rozwijać i poznawać to, co nowe – bo przecież nie tylko szkoła jest miejscem do zdobywania wiedzy.
